Često slušamo različita mišljenja o retorici nacionalizma koja se javlja u oba bh entiteta. Uglavnom su to jednostrani pogledi na bezbijednosnu situaciju. Jedno mišljenje se izdvaja kako nešto drugačije od uobičajeng, jer nosi kritiku za “obje strane”.
Ovako bi se mogao izreći siže mišljenja koje je na temu bezbijednosne situacije u BiH iznio prof. Fatmir Alispahić u svom “Defteru hefte” od 9. januara ove godine:
“Estradne patriote i gUzije koje iz zelenbačke hladovine nagovaraju Bošnjake na rat i paravojnu mobilizaciju (Zelene beretke), u službi su velikosrpske politike, utoliko što prave ambijent za nastup “srpskog svata” i režirani incident. Glupavi militarizam Bakira Izetbegovića, kojekakvih hodža i muftija, vodi narod u klopku, namjesto da se glasno poruči – da Bošnjaci neće u rat ni po koju cijenu, te da su politička i pravna sredstva apsolutno opredjeljenje bošnjačke politike.
Sve vrijeme na sceni je logička rupa, u pitanjima: 1. Od koga ćemo mi Bošnjaci oslobađati Rs? Od Srba? Bio bi to genocid (u tumačenju), zar ne? Bila bi to obična petarda. 2. Od koga ćemo se braniti, ako Rs ne misli nikoga napadati izvan Rs – jer interes im je secesija, a ne napad Rs na Sarajevo, Zenicu, Tuzlu, itd?
Konačno: Kleropolitička ambicija bošnjačke elite da zauzme “fildžanistan”, pod opravdanjem da se drukčije nije moglo, ostvariva je samo usljed ratnog incidenta. U tom pogledu, Čović, Dodik i Bakir-baba – dio su jedne te iste pozorišne predstave.”
Opširnije u video prilogu:
